De vakantie is voorbij, het leven van alledag is weer begonnen. De jongeren zitten weer in de schoolbanken, langzaam ontwakend uit hun vakantieslaap. De verenigingen beginnen weer aanstalten te maken voor hun nieuwe seizoen, de voetbal treft weer voorbereiding voor een nieuwe competitie. Het lijkt alsof het gewone leven weer op gang komt. Maar is dat wel zo?
De coronapandemie wil maar niet stoppen, de vluchtelingen blijven toestromen, Naast Albergen moeten en nog meer extra plekken worden gecreëerd. De boosheid onder de bevolking is nog steeds niet geluwd. De energieprijzen stijgen nog elke dag vanwege de oorlog in Oekraïne, het kabinet heeft onlangs de plannen openbaar gemaakt waarmee in 2023 de armen onder ons tegemoet worden gekomen. En Remkes en de boeren blijven vooralsnog in gesprek, maar de stikstofdoelen moeten wel gehaald worden. Dat is het podium dat zich aan ons aandient. Waar moet het naar toe?
Misschien doet zo ’n situatie zich ook wel voor in het Evangelie van vandaag, waar velen Jezus volgen onderweg naar Jerusalem, hopend op perspectief in hun leven. Tallozen trekken met Hem mee, ze hopen dat Jezus hen een weg zal aanwijzen die hun leven zinvol maakt. Jezus stelt hen drie richtingwijzers voor die ze moeten volgen om hun leven zinvol te maken.
Op de eerste plaats: ze moeten Hem boven hun familie en boven zichzelf stellen. Verder: ze moeten aanvaarden dat Hem volgen niet altijd gemakkelijk is en ze mogen niet verslaafd zijn aan rijkdom en bezit. Dat klinkt allemaal niet zo erg vriendelijk: Als je je vader en moeder, je kinderen, je familie, ja zelfs je eigen leven niet haat, dan kun je mijn volgeling niet zijn. Als je je eigen kruis niet draagt kun je mijn volgeling niet zijn. En je moet je los maken van je bezit.
Moeten we dit letterlijk nemen? Jezus staat toch voor een boodschap van liefde, vrede en vreugde, en niet van haat en ellende? Nee, we moeten zeker niet haten, maar we moeten vooral ook geen meelopers zijn. Jezus wijst ons een weg naar onze medemens. Dat is een weg die niet zo gemakkelijk te vinden is. Onze ogen in deze tijd zijn nogal gericht op onszelf. We leven in een heel jachtige tijd. Alles wordt er van je verwacht. We worden opgejaagd door alles wat voor en achter ons ligt en er geen tijd meer overblijft om na te denken en ons af te vragen: Ben ik wel goed bezig? Hebben andere mensen wel iets aan mij , of denk ik daar niet eens aan?
De wereld is steeds meer onleefbaar geworden door die blik op jezelf. Zij wordt beheerst door individuen als: Trump, Poetin, Erdogan, Xi Ping , Bolsonaro en zo vele andere leiders wereldwijd. Dat zijn allemaal despoten voor wie het misdadig is om met anderen rekening te houden. Despoten die allemaal Jezus zouden kruisigen mocht Hij opnieuw in onze wereld verschijnen, want Hij is vol liefde, vrede en vreugde.
Jezus waarschuwt voor halfslachtigheid. Hij waarschuwt ons om eerst goed na te denken eer we eraan beginnen en ervoor te zorgen dat je goed weet wat je te wachten staat. Het kruis mag je niet dragen als een sieraad: het moet werkelijkheid worden in jouw leven. Met het kruis bedoelen we: jezelf geven voor anderen, opdat zij ook mogen leven.
Het Boek Wijsheid zegt: wie van de mensen kan Gods plan doorgronden, wie ontdekken wat de Heer wil? Wij begrijpen amper de dingen van de wereld en wat voor de hand ligt, kost ons moeite. Maar zonder Gods Geest brengen we er niets van terecht.
Lieve mensen, Laten we onszelf en onze medemensen proberen gelukkig te maken en in ons doen en laten, en te leven naar die boodschap van Jezus en zo een echte volgeling van Hem te zijn. Om zo te ontdekken dat het leven zinvol kan zijn. Amen.

Lattrop/Ootmarsum, 4/5 september

Pastor Jan Kerkhof Jonkman