Eén van de t.v. programma ’s waar ik graag naar mag kijken is: Ik vertrek. Nederlanders, vaak nog vrij jong, laten hun vaderland, hun familie en vrienden achter, zeggen hun vaak goed betaalde baan op, om elders in Europa of de wereld iets nieuws te beginnen. Ze zijn het oude leven hier met stress, een baas die hoge eisen stelt, het altijd maar beschikbaar moeten zijn en het jachtige leven beu en zoeken elders een nieuwe uitdaging, een onzekere toekomst tegemoet. Soms schud je je hoofd: zou je dit wel doen, wat laat je niet achter, je kent de taal van het nieuwe land niet eens, je hebt totaal geen ervaring in het werk dat je gaat doen. Maar meestal, vaak met de nodige tegenslagen lukt het toch en zijn ze achteraf gelukkig die stap te hebben gezet en hun leven op een andere boeg te hebben gegooid. Ik moet denken aan ruim dertig jaar geleden, dat ik mijn goede baan als beleidsmedeweker bij het Provinciaal Overleg voor het gehandicaptenbeleid, waar ik ook waarnemend directeur was, opzegde. Collega ’s keken mij aan, vonden het vreemd dat ik mijn baan met goede vooruitzichten zomaar opzegde om mij helemaal te geven aan het werk in de kerk. Natuurlijk moest ik inleveren aan salaris, aan pensioenopbouw, voor het geld stap je niet over naar een functie als pastor, maar ik volgde mijn hart en heb er geen minuut spijt van gehad, het heeft mij veel opgeleverd, niet aan geld en goed, maar vreugde en dankbaarheid in het werk dat ik mocht doen en veel wat ik van de mensen terugkreeg. Zo leefde ik niet van hetgeen ik zelf met mijn werk aandroeg, maar wat anderen voor mij hebben bereid. Zoals ook de leerlingen op het strand het brood en de vis aten die hen van godswege was bereid.
Gooi het over een andere boeg, zo zijn er ook nog altijd mensen die hun goede baan en carrière opzeggen om zich toe te wijden aan een beroep in sociale sector en zo direct in te zetten voor het leven van anderen. Ook al verdienen ze stukken minder, ze voelen zich veel gelukkiger en hebben het gevoel bij te dragen aan verbetering van het leven van de ander.
Gooi het over een andere boeg, zo nodigt Jezus vandaag zijn leerlingen uit, die na de teleurstelling van zijn kruisdood weer naar Galilea waren vertrokken om hun oude beroep als visser weer op te pakken. Dat was geen succes, zeker niet nadat ze met Jezus zo ’n prachtige tijd hadden gehad. De rust is weer teruggekeerd in Jeruzalem, iedereen heeft het gewone leven weer opgepakt. Zoals ook wij zo vaak doen. Want wees nou eerlijk: wat heeft het Paasfeest voor verandering gebracht in uw leven? Wat is er veranderd nadat u uitbundig alleluja hebt gezongen? Nee, we laten ons leven niet zo snel beïnvloeden, we zijn gehecht aan onze eigen gewoonten, we zingen zoals we gewend waren. Het geeft een gevoel van veiligheid. Er moet nogal wat gebeuren wil je het radicaal over een andere boeg gooien. Nieuwe, onbekende wegen bewandelen is riskant, je weet niet wat je achterlaat.
Maar het oude leven, zou je kunnen zeggen, had de apostelen niet veel meer te bieden, ze vangen geen vis meer, hun netten bleven leeg. Geen vis, dan ook geen brood op de plank. En dan roept een man langs het strand: “Gooi die netten eens over een andere boeg!” En dan gebeurt er wat, raken hun netten vol, en nog wel in hetzelfde water. Dan krijgt hun leven ineens een andere wending en een andere betekenis. Aangekomen op het strand ontdekken ze dat Jezus hen heeft toegeroepen hun leven te veranderen, meer zin te geven. Het voedsel dat hun diepste honger aan zin in het leven voedt, wordt hen van buiten, door Godswege aangereikt. En dan begint eigenlijk het Pasen voor de leerlingen, ze staan op uit het oude leven, beginnen iets nieuws, voortaan zullen ze mensen vangen. Als God zijn Geest inblaast, dan blijft niets meer hetzelfde en krijgen we nieuwe hoop en schijnt er een ander daglicht op ons leven.
Gooi het op een andere boeg, zo mag ook de kerk de uitnodiging van Jezus horen. Blijf niet zitten in oude tradities en waarden, laat je inblazen door Gods Geest, dan blijft niets meer het oude en vang je nieuwe mensen. Misschien raakt dan ook het net waarmee je mensen opvist ooit weer overvol. Weest niet bang, maar vertrouw op God, Hij reikt je van buitenaf het voedsel aan waar je ten diepste naar verlangt.
Ootmarsum, Gerardus Majella Denekamp, 1 mei 2022,
Pastor Jan Kerkhof Jonkman