Welkom op de nieuwspagina van de Parochie

We hebben het allemaal gezien, de overvolle terrassen op paaszaterdag, hier in Denekamp maar ook in Ootmarsum. Vele jongeren en ouderen die met de wagens op pad gingen om paashout te halen, om zo Pasen te vieren. Maar wat zagen we ervan terug in de kerk? Een handjevol van al die mensen, die de paaswake of het Paaslof met ons vierden, de meesten, kwamen terecht in de café ’s of op overvolle terrassen. Het paasfeest is meer een drinkfeest geworden, en de religieuze ondergrond is helemaal verdwenen naar de achtergrond. Het is een handvol mensen dat Pasen nog viert in de kerk, een handvol mensen dat het geloof in de Verrezene nog trouw is gebleven.

Terwijl dit vroeger anders was, de kerken met Pasen het aantal gelovigen nauwelijks aan konden, blijven nu de banken vaak leeg, behalve een kleine trouw groep gelovigen. Het lijkt wel een beetje op de eerste christen gemeenten, waarbij de volgelingen van Jezus een schuilplaats moesten zoeken om hun geloof in hem te vieren. Ja, tegenwoordig wordt je bijna voor gek verklaard wanneer je nog naar de kerk gaat. Zo hoorde ik dezer dagen een vrouw vertellen dat zij nog de enige in haar straat was die naar de kerk ging, en als het ware met de vinger werd nagewezen, zo voelde het althans voor haar. Ja, het geloof en de kerk is als het ware in een crisis beland, en is niet meer prominent aanwezig in het leven van de moderne mens. Maar gelukkig zijn er nog gelovigen die zich niet uit het veld laten slaan, gelovigen die volhouden, ook al hebben ze de Verrezen Heer zelf niet in levende lijve gezien.

Zo ook de apostel Thomas, een trouwe leerling van Jezus, die maar niet kon geloven dat zijn collega-leerlingen de Heer in levende lijve hadden gezien. Maar acht dagen later, wanneer ze weer bijeen zijn, mag hij zijn handen in de wonden leggen van Jezus en riep hij uit: Mijn Heer en mijn God. Wij hopen net als Thomas, dat wij ook de Levende mogen gaan zien in onze kerk. In het Woord dat er wordt gesproken, in de sacramenten die er worden gevierd.

Maar de Kerk is veranderd in de loop der tijd, zij is verwonden geraakt door de geschiedenis, zij is heel anders dan in onze jeugd. De verwachtingen die wij ervan hadden in tijdens het Tweede Vaticaanse Concilie, hebben zich niet doorgezet, integendeel in plaats van opnieuw tot bloei te komen, is zij in verval geraakt en heeft zij haar aantrekkingskracht in de loop der tijd verloren. Misschien moeten wij, net als Thomas, onze handen in de wonden leggen, die zij heeft opgelopen in de geschiedenis, om weer opnieuw tot geloof te komen.

Mogen ook wij net als Thomas, die ook Didymisch wordt genoemd, tweelingbroer, ons geloof niet opgeven, maar op zoek blijven gaan naar Hem, die zich ook in ons leven kan openbaren. Mogen wij blijven zoeken en kritische vragen stellen, ook met ongelovigen, opdat wij echt tot geloof kunnen komen. Want samen kunnen wij de wonden van deze wereld weer lenigen en helen.

Amen.

Gerardus Majella, 7 april 2024,
Pastor Jan Kerkhof Jonkman

Lieve mensen,

Pasen is zo moeilijk voor ons te begrijpen, we weten er niet goed raad mee, dood en toch leven, en toch is het kern van ons geloof. Dat was natuurlijk ook voor de leerlingen het geval. Zij waren ook ermee aan het worstelen, naarstig op zoek naar de Verrezen Heer. De verhalen na Pasen laten ons dat zien, zij vertellen dat de leerlingen langzamerhand , al gaandeweg, zoekend tot geloof komen van de verrezen Jezus. Zo kennen we het verhaal dat Jezus verschijnt terwijl de deuren gesloten waren, eigenlijk betekent dat de deuren van hun hart nog gesloten waren. Het evangelie wil daarmee zeggen dat ons hart misschien ook nog gesloten is. Ja, de leerlingen hebben tijd nodig, ze weten nog niet wat hen is overkomen.

Ook is het verhaal bekend dat Hij door muren heen brak, dat wil zeggen dat door een muur van onbegrip heen moest breken en vragen wij ons ook af of wij in onze tijd ook een muur van onbegrip opwerpen. Pas later, zo staat er gaan hun ogen open, en leer je zien met de ogen van het geloof. Zo komen ze pas gaande weg tot geloof. Zo ook met de leerlingen op weg naar Emmaus, ook daar loopt Hij een tijdje met hun op. Hij loopt hun tempo, Hij deelt hun zorgen en hun pijn en zo wordt Hij mede tochtgenoot. Hun ogen worden pas geopend wanneer Hij met hen het Brood breekt. Brood breking is een symbool, een herkenningsteken van Jezus. Het wordt het symbool dat Jezus zijn leven deelt met de mensen, zodat zij van hun verlamming kunnen opstaan. Zoals ook wij verlamd kunnen zijn na het overlijden van een dierbare en weer moeten leren op te staan. Terwijl de leerlingen dit met vallen en opstaan proberen te verstaan, staat Jezus in hun midden en zegt: “Vrede zij u”. Hij wenst hen vrede, vrede met elkaar, vrede met zichzelf, en vrede met God. Vrede als ervaring van hier mag je jezelf zijn, jullie mogen bij Mij je thuis vinden.

Hoe zit het met ons, ons geloof in de verrijzenis? Ja, hoor ik mensen dikwijls zeggen: Hoe kan dat nou, al die mensen die hier allemaal hebben geleefd, hoe kunnen die ooit verrijzen, hoe kunnen die ooit allemaal weer bij elkaar komen. Ik geloof het wel, ik haak hierbij af, na de dood is het afgelopen! En toch hoor ik dikwijls andere verhalen, over een vogel die zo mooi zingt bij een begrafenis op het kerkhof, of een vlinder die vladdert rond de kist van een overledene. En het verhaal van een jonge weduwe, die buiten zat en ineens een hele warme wind voelde om haar heen, die haar helemaal gerust stelde. Zij geloofde werkelijk dat dat haar overleden echtgenoot was, die haar wilde vertellen dat hij oké was. Of iemand die in een droom zijn overleden vrouw weer terug zag en dat heel verrassend vond. Zit daar niet iets in van verrijzenis? Iets dat de apostelen ook moeten hebben gevoeld? Is er toch iets meer dan wij kunnen begrijpen?

In elk geval heeft de Verrijzenis iets te maken met opstaan in jouw hart, zoals de oude kerkvader Augustinus ook ooit zei: “Als Christus niet verrezen is jouw hart, dan heeft verrijzenis geen betekenis. Maar daarvoor heb je wel geloof nodig om dat te ontdekken.
Geloven in de verrijzenis is leren geloven dat Jezus opstaat in ons hart. Maar dat kost tijd, dat leer je gaandeweg in jouw leven met jouw ervaringen. Ja, sommige dingen zijn moeilijk te geloven, ze gaan jouw verstand te boven. Zoals b.v. ook het geheim van de liefde. Hoe kan je je voorstellen dat je vijftig of zestig jaar van iemand houdt? Die kun je dan ook niet zomaar vergeten wanneer je in die vijftig jaar alles met diegene hebt gedeeld. Soms gaat het verstand je te boven en moet je de weg volgen van jouw hart.
Dan kom je soms twijfel tegen, dan moet je de sprong wagen en weer doorgaan.
Velen van ons zitten achter dikke muren of gesloten deuren en kunnen of willen niet meer geloven.
Maar ben je een minder goed christen wanneer je niet gelooft in de Verrijzenis? Nee, je bent het pas als je weigert in zijn geestkracht om mensen te helpen opstaan uit hun verkrampt zijn. En als je toch moeite hebt met zijn leven na de dood, geloof dan in zijn leven voor de dood en doe zoals Hij: help mensen verrijzen.

Laten we vooral geduld hebben met elkaar en elkaar de tijd en de ruimte geven om het mysterie van het leven, het mysterie van de verrijzenis, op het spoor te komen.
Door samen onderweg te zijn en met elkaar elkaars pijn en verdriet te delen. Dan zullen ook onze ogen geopend worden en gaan onze harten branden.
Amen

Noord Deurningen/Ootmarsum, 13/14 april 2024, Pastor Jan kerkhof Jonkman

Op woensdagavond 22 mei 2024 in het parochiecentrum in Ootmarsum houdt Robert Harperink, in zijn functie als voorlichter bij het Rode Kruis, een lezing over Humanitair Oorlogsrecht. Ondanks het feit dat in oorlogen en militaire conflicten regels vaak worden geschonden, bestaat er zoiets als Humanitair Oorlogsrecht en het Rode Kruis zet zich daarvoor in.
In deze actuele lezing zal Robert Harperink ons inzicht verschaffen in hoe het Humanitair Oorlogsrecht blijft gelden te midden van de chaos van oorlogen en conflicten. En hoe het Rode Kruis zich inzet om de menselijke waardigheid te waarborgen, zelfs in de meest uitdagende omstandigheden.
Robert is gastdocent en voorlichter bij het Rode Kruis en lid van het Gregoriaans Herenkoor in Ootmarsum. De gratis lezing begint om 19.30 uur en de avond duurt tot ca. 21.00 uur. Aanmelden wordt in verband met de koffie e.d. op prijs gesteld – secretariaat@lumenchristi.nl – maar is niet verplicht.
Het pastoraal team nodigt u van harte uit voor deze thans actuele lezing.

Op katholiekleven.nl wordt tijdens de rondgang van de reliek van de Heilige Bernadette door Nederland een videoserie gepubliceerd. In zeven bisdommen wordt een video gemaakt om een impressie te geven van de ontvangst van de reliek. Twee video’s zijn al gepubliceerd: een vanuit bisdom Roermond en een vanuit bisdom Haarlem-Amsterdam.

Lees hier verder…

In de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) wordt een onderscheid gemaakt tussen het bewaren van documenten met persoonsgegevens en het archiveren ervan. De hoofdregel is dat persoonsgegevens niet langer worden bewaard dan nodig is voor het doel waarvoor ze verzameld zijn.

Lees hier verder…

Het Aartsbisdom Utrecht organiseert in 2024 weer een Vormelingendag, dit keer voor alle vicariaten samen. “Ga jij binnenkort beginnen met de voorbereiding op je H. Vormsel? Of ben je al bezig? Of ben je al gevormd? Dan ben jij van harte welkom op deze Vormelingendag op zondag 12 mei!,” aldus vicaris Pauw, vicaris Cornelissen en vicaris mgr. Woorts in de uitnodiging.

Lees hier verder…