Gebed vrijdag 12 maart

Soms voelen wij ons Emmaüsgangers,
blind gestaard op het droevig heden,
blind van tranen op een tevergeefs verleden.
Wij hebben nog wat oude verhalen, altijd dezelfde,
die ons niet meer kunnen boeien,
versteende rituelen die niet meer
ons verlangen kunnen verwoorden.
Wie komt er door onze gesloten deuren,
is er iemand die met ons mee wil lopen
en ons een nieuw verhaal wil vertellen,
een nieuw vergezicht openen?
Dat nieuwe verhaal is in mijn ogen
te lezen als je met me mee wilt lopen.
Dat wat je te delen hebt, deel het
met mij en je zult herleven.
Open je handen maar en je vindt
vanzelf een andere open hand.
Wees gastvrij en de deuren gaan vanzelf open.
Merk je het niet,
ik loop al een tijdje met je mee,
wanneer gaan je ogen nu eens open?
(Els Dubois. Uit: onderweg naar Emmaüs)