We leven in een tijd waarin het lichamelijke belangrijk is . We gaan naar de sportschool om een wasbordje te krijgen, we lopen en fietsen door het Twentse land, we sporten en gaan naar de schoonheidsspecialist om ons uiterlijk op te frissen, ja, hebben er nogal wat voor over om er goed uit te zien. En niet te vergeten de kleding die we dragen. Alles is gericht op een zo perfect mogelijk uiterlijk. Nee, het schoonheidsideaal is niet voor iedereen weggelegd. Zo kennen ook wij allerlei huidziektes en is het spreekuur van onze dermatoloog overvol vanwege allerlei aandoeningen.
In de Schriftlezingen van vandaag gaat het ook over mensen met een huidaandoening, zoals de Syriër Naäman die melaats was evenals de tien melaatsen die bij Jezus kwamen. Heel bijzonder in deze verhalen is dat het beide mensen van buiten het Joodse volk waren. Naäman was een Syriër en één van de tien melaatse mannen in het Evangelie die God dankte, was ook een buitenlander, een asielzoeker, een Samaritaan. Beide buitenlanders danken God voor hun genezing, terwijl de negen andere melaatsen het bijna als vanzelfsprekend vonden. Melaatsheid is een ernstige ziekte; jouw lichaam overdekt met smerige wonden, ze zijn te vies om aan te raken. Ze zijn lichamelijk en geestelijk afgeschreven. Ze worden buitengesloten door de toenmalige samenleving. En het is vanzelfsprekend dat ze om hulp vragen, dat zouden wij ook gaan doen. “Heer, ontferm U over ons”, iedereen laat ons vallen, maar U toch niet is hun enige hoop. Jezus ziet hen, hij denkt niet ik heb geen tijd voor ze, maar Hij is met hen begaan, want Hij wil dat ieder gezond is.
En Jezus geneest ze, ze worden weer gezond, want aandacht geneest de meeste aandoeningen. Maar er is er maar één die het snapt wat er gebeurd is, er is er maar één die God bedankt, omdat hij naar lichaam en naar ziel is genezen. Hij is niet meer besmettelijk, hij is niet meer vies, niet meer onaanraakbaar. Zijn ziel is genezen. Daarom ook zegt Jezus: “Jouw geloof heeft je gered”.
Er zijn in onze samenleving mensen die door een diep dal zijn gegaan en zeggen: “Zonder mijn geloof had ik het niet gered”. Vertrouwen hebben in God, geeft je innerlijke vrijheid, het tempert jouw boosheid waarom jou dat moest overkomen. Probeer niet alles naar jouw hand te zetten, niet koste wat kost op jouw recht staan, je raakt erdoor verkrampt en dat geeft ook weer allerlei ongemakken. Misschien zijn wij wel vreemdelingen in het land van de opgeklopte schoonheidsidealen en gezondheidsvoorschriften. Dank God voor de dag dat wij leven mogen. Gezondheid en liefde zijn geen recht, ze zijn een geschenk. Adem en vrijheid zijn geen recht, maar is genade. Juist wanneer je zelf ziek wordt kun je dankbaar voor het leven zijn, voor de zorg waarmee ze je omgeven, dat er aandacht is en medeleven. Juist in die dankbaarheid kan het vertrouwen groeien dat in diepste wezen God jou vasthoudt en jou geeft wat jij nodig hebt.
Onze vieringen zijn in principe dankdiensten, hier in deze parochiekerk van De Lutte samenkomen en God bedanken, net als die ene man Naäman en de Samaritaan dat deden.
“Spreek slechts één woord en ik zal gezond worden.” Dat ene woord is voldoende om onze ziel te genezen. Gezond leven is dankbaar leven. Laten wij allen God danken voor ons leven, ook al zal dat voor sommigen moeilijk zijn. Amen.
De Lutte, 9 oktober 2022, Pastor Jan Kerkhof Jonkman