Rond april wordt de eerste fase van de Synode 2021-2023 afgerond: het luisteren naar wat er leeft onder de gelovigen. Hoe gaat het vanaf hier verder?
Er volgen nog drie grote stappen. Eerst volgt er een bisschoppelijke bezinning op de uitkomst van de raadpleging per regio of continent, in de periode tussen september 2022 en maart 2023. In oktober 2023 volgt een bisschopssynode in Rome. Ten slotte schrijft de paus een document ter afsluiting. Dat zou wel eens het voorjaar van 2024 kunnen worden.

De Synode 2021-2023 is dus een ‘meertrapsraket’. Misschien denk je: “Wat omslachtig allemaal”. Maar om veel te luisteren, los te komen van eigen overtuigingen en aan te voelen wat God van ons vraagt, hebben mensen, ook bisschoppen, tijd nodig. Het gaat dus zo traag om de bisschoppen te laten wennen aan wat de paus graag ‘de verrassingen van de Geest’ noemt.
Nu zijn dus de bisschoppen aan zet. Wat kunnen wij ondertussen doen? Ten eerste: we kunnen de bisschoppen een hart onder de riem steken door voor hen te bidden. Opdat ze pelgrim worden. Minder leraar en meer leerling – in de school van de Heilige Geest. Dat is trouwens ook een oefening voor onszelf: om al te grote bezorgdheid los te laten en de synode toe te vertrouwen aan de Geest.
Bovendien kunnen we zélf ook verder gaan in de synodale geest. Door gespreksavonden te houden over de vrouw in de kerk of inzet voor milieu. Door een betere inclusie in onze gemeenschap van homo’s, vluchtelingen, of waar de nood ook maar is. Door beter te luisteren naar elkaar en transparanter te overleggen. Zodat ons synodale pad verder gaat en we ons blijvend oefenen in synodaal kerk zijn.

Zalig wie open van hart is, want zij zal synodaal leven. Zalig wie initiatieven neemt, want hij is een kind van God.

Deze bijdragen zijn een samenwerking van De Zalige Zalm en het Nederlands Dagblad.