Wat een fantastische zondag 21 juni j.l. toen ik mijn zilveren diakenjubileum mocht vieren in de H. Nicolaaskerk te Denekamp. Een bijna volle kerk, een geweldig gelegenheidskoor, samengesteld uit koorleden van alle geloofsgemeenschappen, vele voorgangers met als hoofdcelebrant hulpbisschop mgr. Ted Hoogenboom in een prachtig versierde kerk. Hartverwarmend zoveel mensen, zo’n betrokkenheid te voelen in de parochie Lumen Christi. Een bijzonder moment was ook de hernieuwing van mijn wijdingsgeloften, waarbij ik mijn trouw aan de kerk en de bisschop uitsprak. De viering drukte een diep gevoel van dankbaarheid en verbondenheid uit met elkaar, en gaf ons allen een positieve boost naar de toekomst.

En na afloop de receptie bij restaurant Oosth, ze konden er niet in, velen zaten nog op het terras buiten, maar niemand klaagde, ze genoten allen. Daarna vele handen schudden, warme woorden die mij werden toegefluisterd, vele enveloppen met felicitaties en stoffelijke blijken van waardering, de cadeautafel was te klein. Ik werd er zelf verlegen van. Had ik dit verdiend? Er werd mij op het hart gedrukt dat ik er van moest genieten en dat deed ik ook met mijn echtgenote en gezin. Thuis prijkt een prachtig waterornament in mijn tuin, het cadeau van de parochie, een grote leisteen met waterbron, passend bij een kerkelijk functionaris. En dan de brievenbus, nog elke dag zit ze vol met felicitaties. Voorlopig kan ik wel vooruit met al die felicitaties, complimenten, waarderende woorden, de blije gezichten van de mensen, de mooie cadeau ’s de opdrachten om toch ook vaker een bloemetje voor mijn echtgenote te kopen, de vele flessen wijn, bloemen, cadeau- en boekenbonnen…

Te veel, te gek… ik kan u niet allen persoonlijk bedanken, daarom doe ik het via deze weg. Ook bedank ik degene die ik niet heb gesproken, voor wie de rij te lang duurde, maar er toch waren.
Parochie bedankt, ook namens mijn echtgenote Elly en de kinderen Ik zal er nog lang van kunnen nagenieten, maar het geeft mij ook het vertrouwen dat het goed is om samen nog een tijdje op te trekken, ook na mijn 65e verjaardag in juli a.s. Net als aan het eind in de jubileumviering sluit ik dit dankwoord af met de woorden: “Beste mensen, ja, hier ben ik!”

Pastor Jan Kerkhof Jonkman