Diaconie

Diaconie is het handelen vanuit en door de kerken en andere door het evangelie geïnspireerde groepen en bewegingen. Is gericht op het voorkomen, opheffen, verminderen dan wel uithouden van lijden en maatschappelijke nood van individuen en groepen mensen en op het scheppen van rechtvaardige verhoudingen in kerk en samenleving. Onze inspiratiebron is Jezus Christus en zijn spreken en handelen in het Evangelie.

Diaconie is ten diepste dienst. Een belangrijk voorbeeld van diaconaal handelen zijn de eerste christenen. Zij wilden zich binden aan Jezus Christus, zijn boodschap uitdragen en dit samen in praktijk te brengen in het leven van alledag. Vanuit deze dienst gaat het er om een bijdrage te leveren aan de samenleving, mensen tot hun recht laten komen en zich solidariseren met de mensen die lijden. Dit is de verantwoordelijkheid van iedere christen en de essentie daarbij is: er te zijn voor de ander. Daarvoor is inzet en actie nodig. Het vraagt van ieder de bereidheid om de hem of haar toevertrouwde talenten belangeloos en onvoorwaardelijk in te zetten ten bate van de ander, om zo te komen tot een diaconale kerk. Een diaconale kerk zal midden in de wereld moeten durven staan om zo instrument in Gods hand te zijn en tot zegen van alle mensen, van heel de wereld.

De Diaconie behoort tot het hart van het geloofsgoed. Je kunt zeggen: onze kerk is zich zelf niet, als ze niet diaconaal is. Alle christen gelovigen zijn mede verantwoordelijk, zij voeren hun zending uit, gezamenlijk in een parochiegemeenschap ofwel ieder afzonderlijk in de samenleving.

Overal worden christenen geroepen om het zout der aarde en licht der de wereld te zijn. (Mat. 5,13-26). De komende tijd zullen wij het diaconale karakter van de kerk verder vorm moeten geven, door dienstbaarheid aan de geloofsgemeenschap en de samenleving, wereldwijd, maar ook door gelovigen meer bewust te maken van het brede begrip van diaconie en het daaruit voortvloeiend handelen.

(bron: pastoraal beleidsplan Lumen Christi)