Lieve mensen,
Vanmorgen staan wij voor een mysterie, het mysterie van Pasen, de Verrijzenis van Jezus Christus, van wel dood, maar ook weer levend. Wat moeten wij er mee in onze tijd? Kunnen we het nog wel geloven? Hebben ze Hem echt gezien in de graftuin of was het inbeelding? Wij kunnen er met onze gedachten moeilijk bij. Hadden ze maar gefilmd met een mobiel, dan hadden we tenminste een bewijs, of toch zou het fake-nieuws zijn, en hadden ze de beelden anders bewerkt? Wij verlangen allemaal naar hard bewijs, maar we hebben alleen de verhalen van lang geleden en daar moeten we het mee doen. De vrouwen bij het lege graf. Ja, het is zo werkelijk en invoelbaar voor ons. Want is het allemaal afgelopen met de dood? Is er dan niets meer? Zoals zovelen geloven in onze tijd. Nee, als het met de dood is het afgelopen, dan sta je voor een doods en leeg graf.
Hoe vaak zien wij niet dat mensen een grote lijdensweg moeten ondergaan in hun leven, chemokuren, auto immuun behandelingen, en uiteindelijk helpt het allemaal niet en moeten zij zich neerleggen bij het onvermijdelijke. Hoeveel vrouwen en mannen zien hun zoon of dochter niet meer terug, nadat hij of zij gesneuveld is in zinloze oorlogen, of omgekomen bij een bombardementen. Is zijn of haar leven dan voor niets geweest? Hoeveel vluchtelingen verdrinken er niet bij de gevaarlijke overtocht over de Middellandse Zee, op weg naar vrijheid. Is hun leven, hun vlucht dan voor niets geweest? We kunnen het moeilijk geloven.
Zo staan ook de vrouwen en de leerlingen van Jezus bij het lege graf, vol vragen, vol met twijfel. Maar ze kunnen niet geloven dat dit lege graf het einde is, dat hun vriend Jezus voor niets geleefd heeft en gestorven is. Ja, en elke dag slaat de dood ongenadig toe in ons leven. De dood door ziekte en oorlog, van vernedering en hebzucht, de dood van moedeloosheid en egoïsme, de dood van blijf maar zitten in jouw graf en ieder voor zich. Terwijl dit oude verhaal gaat over leven na de dood, over weer opstaan en verder gaan. Maar waar naar Toe? God mag het weten, als we maar niet blijven zitten, niet slikken of stikken, maar verder gaan, misschien moeten we wel de woestijn in, en als het moet naar de Calvarieberg, als het kan door elkaar te vergeven, samen vol te houden, elkaar bemoedigen en elkaar tot dienst zijn. Volhouden met dat kleine vlammetje van geloof dat jou overeind houdt.
Wij hebben alleen die verhalen, die dromen over een menswaardig bestaan, die nieuw wereld waar ook Jezus van droomde. Verhalen over het Rijk van God, waarin mensen geloven en onvermoeibaar aan blijven werken. Pasen is zien dat God werkelijk met ons bezig is en geloven dat wij op de goede weg zijn, dat dat rijk van God echt komt, dat God brood geeft om van te leven. Pasen, we hoeven het allemaal niet te snappen. Er is een leeg graf, een steen die is weggerold, doeken die er liggen, en natuurlijk verbaasde blikken. Daar moeten wij het mee doen, meer is er niet. “Hij zag en geloofde”’ zo staat er. Daar moeten wij het mee doen. In de leegte van het graf, begint God opnieuw een avontuur met ons. De leegte, dat is niet zo prettig voor ons, we kunnen er weinig mee. We willen de leegte zo graag opvullen, want lege ruimtes zijn voor ons zo naargeestig. Zoals zovelen de leegte voelen wanneer een dierbare van hen is gestorven. Juist in die leegte kan er weer iets nieuws gaan groeien, een nieuw leven zich ontwikkelen.
Zou God die lege ruimte niet nodig hebben om iets nieuws te beginnen? Zoals ook een kunstenaar een lege ruimte nodig heeft om te kunnen scheppen? Zit juist daarin misschien niet de het geheim van de verrijzenis? Verrijzenis, daarvoor hebben we geen harde bewijzen, het is de levenskracht om door te gaan. Augustinus heeft ooit gezegd: Als Jezus alleen maar in de stal van Bethlehem geboren was, en niet in jouw hart, dan had dit weinig zin. Zo ook met de verrijzenis: als Hij niet verrezen is in jouw hart, dan haalt het weinig uit.
Daarom ook gingen de paoskearls vanmorgen rond in onze stad om de bewoners, al zingende, wakker te schudden: Christus is opgestanden, Christus is opgestanden in ons eigen hart, in onze eigen stad! In die geest wens ik u allen een Zalig Pasen toe! Amen.
Ootmarsum, 31 maart 2024, Pastor Jan Kerkhof Jonkman