Lieve mensen, wat houdt het Pinksterfeest in, nu onze kerken slinken met onze uitgebluste gelovigen, die het vuur van het geloof niet meer brandend kunnen houden. We moeten hen vandaag niet zoeken in de kerkbanken, zij gebruiken deze extra vrije dagen om te genieten van het mooie weer, om weer goed op adem te komen na een drukke werkweek. We zien ze op het strand, in de vakantieparken of de overvolle campings. Nee voor hen heeft het Pinksterfeest, dat de kerk eeuwenlang vierde, plaats gemaakt voor enkele dagen vrij om bij te komen, voor festivals en andere pinksterfeesten. Gaat de kracht van het Pinksterfeest dan helemaal aan hen voorbij? Moeten zij het doen zonder de Heilige Geest die Jezus over de apostelen en ook over ons uitblaast? Of zijn wij het, de achtergebleven gelovigen, die het vuur van het geloof maar brandend moeten houden? Want daar gaat het om bij het Pinksterfeest, het vuur van het geloof brandend houden.
Pinksteren is een fantastisch verhaal, we lazen het in de Eerste Lezing, hoe de Heilige Geest de apostelen bezielde. Er is sprake van een bruisende wind die door het huis waaide waarin zij zich bevonden, een wind die even krachtig was als de levensadem van God bij zijn schepping. Het verhaal van de vurige tongen die zich op ieder van hen zette. Een krachtig vuur dat niet vernietigde, maar het verlamde hart van de apostelen weer in vuur en vlam zette, zodat zij zich niet langer als angsthazen opsloten, maar naar buiten stormden en onbevreesd over Jezus en over zijn Vader vertelden. Over de God van liefde en vrede. En de mensen aanhoorden het, ze hoorden ze in de taal van hun hart spreken, want dat was de taal, de weg die langs alle rassen en standen van de volkeren liep, want God is de Schepper van alle mensen.
Wat zou het, lieve mensen, fantastisch zijn dat onze kerk zo het Pinksterfeest zou gaan vieren. Onbevangen en begeesterd worden door Gods adem, Liefde, vredevol spreken, zodat alle mensen het zou aanspreken. Geen woorden van veroordeling, geen woorden van macht zo moet het, geen grote woorden en dwingende eisen, maar juist woorden die mensen uitnodigen, woorden die mensen serieus nemen, die mensen raken, zoals in de dagen van de apostelen. Wat zou het toch fantastisch zijn dat wij allen weer begeesterd werden door zulk woorden, wat zouden wij dan warm worden van binnen, wat zouden wij dat als een geschenk van Godswege ervaren.
Want Pinksteren is een geschenk, een geschenk van gaven en talenten die in ons hart gelegd worden. Het is het feest van eenheid in al onze verscheidenheid, hoe verschillend we ook zijn en denken. Het is die ene taal spreken van geloof, hoop en liefde. En ik geef je op een briefje: ieder van goede wil verstaat die taal. Ja enthousiasme en geestkracht is nodig in het verzurende bestaan van onze kerk. Pinksteren zou je kunnen zeggen, is een feest van en voor iedereen. Het feest van alle goede gaven en talenten die wij hebben in ons hebben.
Pinksteren niet iets exclusiefs voor de kerk en haar gelovigen, want overal waar mensen spreken over respect voor de ander, eerbied voor de schepping en vrede, daar gebeurt het Pinksterverhaal, daar wordt het vuur van Pinksteren brandend gehouden. Pinksteren gebeurt daar waar mensen, van welke oorsprong of religie ook, solidariteit hoog in het vaandel hebben staan. Mar als kerk hebben wij de opdracht dat vuur die begeestering niet te doven, maar juist uit te dragen naar de mensen om ons heen. En juist mensen te bevestigen wanneer zij hun geestkracht, hun solidariteit tonen, b.v. met acties voor een zieke, voor crowdfunding “Laat Wendy langer leven” , voor vluchtelingen , voor het milieu. Gelukkig zijn er nog altijd mensen, binnen en buiten onze kerk, die dat Heilige Vuur in zich hebben, mensen die met hun liefde en barmhartigheid de aarde en de harten verwarmen, mensen met eerbied voor de naaste, voor het kleine.
Moge dat heilig vuur ook onze kerk weer opschudden, opdat zij het geloof in een eigentijds jasje weet uit te dragen, in een taal die mensen verstaan en begeestert! Zalig Pinksterfeest voor u allen!
Lattrop/De Lutte, Tilligte, 28/29 mei 2023,
Pastor Jan Kerkhof Jonkman