Hier in Bartres speelt het verhaal van Bernadette en haar voedster, Marie Laguës-Arravant. Het verhaal van de zieke en zwakke Bernadette die leed aan de gevolgen van tuberculose en Astma, die een jaar voor de verschijning bij haar voedster kwam. Eén voordeel was dat ze goed te eten had. Bernadette verheugde zich erop de zich voor te bereiden op de Eerste Communie. Maar die hoop bleek al snel verloren, want de voedster had haar nodig voor het hoeden van de schapen. Zo komt er niets terecht voor de voorbereiding op de Eerste Communie en de catecheselessen. In januari gaat ze weer terug naar haar ouders en kan ze gratis onderwijs ontvangen bij de zuster van Nevers. Wij leven 164 jaar later, maar hoe zit het met onze kinderen?
Zijn er geen ruim 1600 kinderen vanwege de toeslagenaffaire bij hun ouders weggehaald, waarvan er nog steeds 555 niet terug zijn bij hun ouders? Waar zijn ze gebleven? Nog altijd is die zaak niet opgelost. Hoeveel kinderen kunnen er niet opgroeien bij hun ouders vanwege scheiding, gedrag of andere oorzaken? Het maakt hun leven er niet eenvoudiger op. Het liefst wil je opgroeien bij je natuurlijke ouders.
Hoeveel kinderen groeien er niet op in armoe gaan dagelijks naar school zonder eten? Er zijn 300.000 kinderen die in armoede opgroeien, 1 op de 12 kinderen, hetgeen een enorme impact heeft op hun leven. Door geldgebrek kunnen ze geen leuke en nuttige dingen doen, zoals uitjes, een leesboek, gewoon naar een museum en een lekker rustige slaapkamer. Of gewoon de aanschaf van een iPad of laptop.
Jezus en Johannes konden wel opgroeien bij hun ouders, die hun de liefde meegaven. De wat oudere Elisabeth en de jonge Maria. Zij leerden hun kinderen van kinds af aan hoe het gezinsleven eruit zou moeten zien. Geborgenheid, moederliefde, elementen die vele kinderen missen in hun leven. Niet voor niets zitten de wachtkamers van de jeugdhulpverlening overvol.
Hoe zouden wij als samenleving daar goed mee om kunnen gaan? Hoe zouden wij hulp kunnen bieden? Of moeten wij ze aan hun lot overlaten? Ja, de goede buurvrouw is niet altijd beschikbaar zoals vroeger wel de gewoonte was. Zij is naar het werk of is anders sinds bezig met activiteiten. Daarom worden we gedwongen uit te wijken naar jeugdhulpverleners.
Gelukkig zijn er nog vele gezinnen waar kinderen liefde en zorg meekrijgen, normen en waarden leren, waardoor ze mogen opgroeien tot evenwichtige, volwassen mensen. Maar er zijn ook kinderen die niet opspringen van vreugde in de moederschoot. Mogen wij met onze dachten bij hen zijn, dat God ook naar hen omziet en hen nieuwe kansen schept. Laat ons daartoe samen bidden…..
September 2022 Bartres, Pastor Jan Kerkhof Jonkman