Eens, lang geleden, is de mens begonnen
met zaaien en maaien, met dorsen en malen,
en hij bakte het eerste brood,
om goed van te eten
en dan weer verder te gaan.

Eens, lang geleden, is de mens begonnen
met planten en sproeien, met plukken en persen,
en hij vulde de eerste beker met wijn,
om goed van te drinken
en dan weer verder te gaan.

Eens, lang geleden, is een mens begonnen
met zoeken en vinden, met geven en delen,
en hij nam het brood en de beker
en werd de eerste die zei:
brood met anderen gedeeld
en wijn voor anderen verschonken,
om mens van te worden
en dan weer met velen verder te gaan.

Eens, ooit, nog hoeveel eeuwen kan het duren,
zullen we leven, voorgoed en zonder angst,
van geven en ontvangen, van aanzien en beminnen,
en voor het eerst zullen wij weten,
dat liefde is gedeeld en leed vergeten,
dat de hemel de aarde is,
om zomaar eindeloos verder te gaan.

Wie of wat de heilige Geest is,
is moeilijk te zeggen.
Een geest kun je trouwens
zo moeilijk vastpakken.

Maar je ziet het wel aan mensen
waar iets van uitgaat:
wat ze zeggen, is gemeend;
wat ze doen, is echt.
Ze stralen iets uit
dat met die Geest heeft te maken:
warmte, goedheid, vrede,
geduld, begrip,
aandacht voor de minsten …

Ook al zijn er velen
wiens levenspad niet over rozen loopt,
toch gaat er kracht van hen uit
waar je zelf beter van wordt.
Zij zijn ‘geestige’ mensen.

Zij tonen vaak met weinig woorden
hoe de Geest
vandaag aan het werk is.